Six Word Story

Toen Zilverlokje nog Goudlokje heette.

Hersenkronkel 1

Laat ik dit verhaal maar met een vliegende start en een heleboel actie uit de startblokken schieten door met de vraag der vragen te beginnen; waarom leven wij? Niemand weet met welke reden we op deze aarde gezet zijn. En als ik de verschillende milieu-instanties moet geloven zijn wij mensen niet al te goed voor onze planeet, dus waarom zijn wij dan hier? Sommige mensen gaan er aan onder door en andere zoeken hun onheil in geloof in hogere machten. Ik heb in ieder geval een theorie die ik met jullie wil delen, over de verschillen tussen mensen in hun omgang met dit eeuwenoude vraagstuk. Je hebt namelijk een groep mensen die dingen pas begrijpen als er enige vorm van nut aan zit, de pessimisten. Optimisten daarentegen breken hun hoofd ook over deze vraag maar leven meer in het nu. Seize the day. Carpe diem. Pluk de dag. Ze kunnen zichzelf makkelijker distantiëren van de onwetendheid dat het leven is en zien daardoor ook makkelijker schoonheid in kleine dingetjes. En al die kleine dingetjes opgeteld maakt het levenspad dragelijk genoeg om te bewandelen zonder de bestemming te weten; omdat ze van de bloemen langs de weg genieten. Ze plaatsen de reis boven de bestemming. Waar pessimisten daarentegen zo gefocust zijn op de bestemmingen dat ze vergeten te genieten van al het moois wat in het heden om hen heen gebeurd.